Meer
dan driehonderd bezoekers waren afgelopen zaterdagavond in stille afwachting van de uitvoering van
het Stabat Mater van de Italiaanse componist Pergolesi
in de Hervormde kerk van Zuidwolde. Ceciel van der
Zee, dirigente van de koorschool Viva la Musica en van
het vrouwenkoor Chacota, had het aangedurfd om dit
bekende passiestuk uit te gaan voeren. Vanaf de
allereerste lange tonen van het openingskoor, werd het
publiek gegrepen door de muziek en door deze
uitvoering. Bijna twintig sopranen en evenveel alten
zongen in mooie balans en harmonie en met een
verbazend warm geluid dit prachtige werk. De overgave
aan de muziek en de betrokkenheid met de tekst waren
voelbaar voor alle aanwezigen.
Er waren heel wat jonge kinderen in de kerk, maar gedurende het hele concert waren ook die vol
stille aandacht. Het verhaal van de intens bedroefde moeder van Jezus bij het kruis werd prachtig
verbeeld en intens ervaren. De solopartijen werden uitgevoerd door de sopraan Gera van der
Hoek en de alt Marianne Goedendorp. Gera van der Hoek zong helder, krachtig en overtuigend de
soms zeer hoge partijen. Marianne Goedendorp heeft een mooie altstem zonder veel vibrato, die
veel meer dan de meeste alten doet denken aan de hoge mannenstemmen voor wie dit stuk
eigenlijk geschreven is. Ook in de duetten blekende solisten goed bij elkaar te passen. De
vioolbegeleiding was in handen van Mariposa: vier jonge violistes die geheel in dienst van het koor
speelden en volledig opgingen in het geheel. Kees Steketee is een schitterende organist, die door
gebruik te maken van een kistorgel vóór in de kerk, midden in het muzikale centrum stond en met
veel gevoel en uiterste precisie meeging met de uitvoering. Het absolute midden was de dirigente
Ceciel van der Zee, die toch zonder veel ervaring op dit gebied hieraan begon. Het was prachtig
om te zien hoe rustig zij dirigeerde en hoezeer toch de aandacht van alle musici op haar gevestigd
bleef. Mooi om te zien hoe geconcentreerd ook de jonge zangers van Viva la Musica opgingen in
deze uitvoering. Tot het einde toe bleef het doodstil in de kerk bij de snelle en langzame delen die
elkaar in harmonie volgden. Het laatste deel eindigt met een in afwisselende snelle lijnen van
sopranen en alten gezongen “Amen”. Zelden hoorde ik dit beter uitgevoerd dan in dit concert. Het
moet een bijzondere ervaring zijn geweest om hieraan mee te mogen werken, zoals het ook een
bijzonder voorrecht was om er naar te mogen luisteren.