in de pers
(Dorpsklanken, Eelde, juli 2006)
Klassiek drama
in
'De Buitenplaats'
Toen ik zaterdag 1 juli bij 'De Buitenplaats' kwam voor de
uitvoering van Dido
en Aeneas van Henry Purcell, dacht ik: "Wat een weelde".
Ik zag het prachtige gebouw, met buitentheater, tuin en Nijsinghuis, dat al
tien jaar een geschenk is voor onze gemeenschap en een rij
belangstellenden,
deels supporter van de uitvoerenden, deels "gewoon"
publiek.
Tijdens de uitvoering kwam die gedachte op. Wat een weelde,
dat de noordelijke samenleving
amateur-zanggroepen als Focus Vocaal, Sequens
(uit Drenthe) en nu weer het Wayward Vocaal
Ensemble (uit Groningen)
voortbrengt.
De korte opera van Purcell gaat natuurlijk over liefde, intrige en noodlot.
Het stuk bevat vele
passages die ook aan professionele zangers forse eisen
stellen, niet alleen aan de vier dragende
solisten, maar ook aan het koor en
de kleinere rollen, vertolkt vanuit het koor.
En toch, van die vier zijn er maar twee aan te merken als beroepsmusicus:
Truus Schouten,
sopraan, die Dido vertolkte en Corien Kronemeijer, sopraan,
die de rol van Belinda zong.
Hoewel geschoold, en zeer druk met zang in de weer, is Hans de Wolf, Aeneas,
leraar wiskunde,
en Astrrid Poiesz, Tovenares, sociaal verpleegkundige.
In grote lijnen stond de uitvoering als een huis, vanaf het begin tot en met
het ontroerende slotkoor.
Regisseur Juultje Romijn had gekozen voor een
smaakvolle, gestileerde kostumering, en een
rustig toneelbeeld. Zij benutte
ook de mogelijkheden van De Buitenplaats, bijvoorbeeld in de
echodans van de
feeksen.
De opera bevat een aantal balletten, waarvan een deel in
de uitvoering was
opgenomen.
Even moest ik wennen, want er waren geen gevormde
ballerina's aan het werk.
Maar gaandeweg overtuigde de opvatting van de regie.
Het was helaas onmogelijk
voor deze
uitvoering een podium te bouwen; daardoor zal een deel
van het
publiek het grondwerk niet (goed)
hebben gezien.
Ik moet een lange namenlijst vermijden, maar wil toch
uitdrukkelijk Gera van der Hoek noemen die
de "tweede vrouw" mooi vertolkte en
Anneke Knoppert
en Joke Bos als soloheksen, die hun
moeilijke partijen
beheersten en combineerden met
overtuigend spel.
Tenslotte, kijkend, kuisterend en genietend van koor
en
solisten vergeet je soms het begeleidende
ensemble, vooral als ze perfect
spelen. En dat deden ze,
ook al bestond ook dat deels uit
amateurs. Een uur
vol cultureel genot,
J.R.