in de pers
(Protestantse Kerkbode,
21 januari
2006)
Stem en steen niet langer gescheiden in Zuidbroek
ZUIDBROEK - Indrukwekkend, dat is de typering van
wat mijn vrouw en ik ervaren als wij op
vrijdagavond 6 januari 2006 in Zuidbroek de Petruskerk binnenstappen. Allereerst is het dit
monumentale 13de
eeuwse godshuis dat ons stil doet worden van ontzag voor al die
gelovigen van
meer dan zeven eeuwen lang, die hier met God verkeerden. Hier gaat dus de
Protestantse gemeente in het vervolg kerken!
“Een ouwe kerk, het is een monument,
er werd gepreekt, gezongen en gebeden;
’t gebouw heeft betere tijden ooit gekend
veel lidmaten en veel geboorteleden.”
zo zal Kees Steketee later op de avond zingen ……
En vervolgens raken wij onder de indruk van de gigantische restauratie die dit
godshuis onderging en
die in 2001 werd afgerond. Zeer aangesproken zijn we ook
door het enthousiaste welkom door Bart de
Haan – een blijde kerkrentmeester,
zoals blijkt - , door gastvrouw Lenie van der Kooy, en iets later – hij
is
bij onze aankomst nog met het interkerkelijk koor Oosterbroek aan het inzingen
– door de
kerkenraadsvoorzitter, de heer O.F. van der Poel.
En misschien nog het meest raken we onder de indruk van het enthousiasme van
deze mensen - en van
anderen die we gedurende de pauze en na afloop van het
programma van deze avond ontmoeten – als
het om hun inzet voor deze (nieuwe)
Protestantse Gemeente van Zuidbroek gaat. ‘Het “i.w.” (in wording)
kan weer
weg!’, zo horen we een van hen zeggen, en het lijkt erop dat dat een
vanzelfsprekende zaak is,
hier in Zuidbroek.
Als Anje Doornbos dan ook nog aanbiedt om deze avond foto’s te maken voor de
Kerkbode, dan kan
de avond voor ons al niet meer stuk!
We krijgen in de gaten dat het in de
jaren zeventig was, dat meester de Witte, het hoofd van de
plaatselijke lagere
school, eigenlijk de aanstichter is geweest van het Samen op Weg-proces in
Zuidbroek. Hij nam initiatieven voor gezamenlijke diensten
(gereformeerd/hervormd) met kinderen,
zoals met Kerst en Pasen. Was er in de
afgelopen decennia ook nog eens een samenwerkingsverband
met de hervormde
gemeente van Noordbroek, dit werd ontbonden toen steeds meer de overtuiging
postvatte dat in een woonkern als Zuidbroek toch wel degelijk ruimte en
draagkracht zou (moeten) zijn
voor één geloofsgemeenschap! En die gemeenschap
is nu dus – per 06-01-06 – officieel tot stand
gekomen! Persoonlijk dragen wij
daarvoor grote sympathie: een dorpsgemeenschap hóórt een (één!)
geloofsgemeenschap te hebben! Het is scriba mevrouw Sonneveld – en mét haar
vele gemeenteleden
die wij ontmoeten - die deze gedachte onder woorden brengt.
En modaliteiten dan ….? Op deze avond
hebben we die in elk geval niet kunnen
onderscheiden.
Voorzitter Van der Poel noemt in zijn
openingstoespraak de getallen 6 en 7. Op de zesde van deze
maand vindt de
ondertekening van de akte van Vereniging plaats, op de zevende is dat een feit
en
wordt dat gevierd. Zes en zeven zijn – zo zegt hij – getallen met een
symboolfunctie: zes geeft het nog
niet volmaakte aan, het voorlaatste; zeven
staat symbool voor de volheid en acht duidt op méér dan
genoeg, overvloed
zelfs. En wordt op 8 januari niet in deze Petruskerk de eerste dienst door die
ene
Protestantse gemeente gevierd? Misschien een beetje gegoochel met
getallensymboliek, toch het doet
goed te horen dat de kerkenraad niet alleen
zakelijk met deze fusie omgaat, maar die ook en vooral in
relatie tot geloof
en Bijbel plaatst.
Voorbij…..
En dan is daar, nadat de notaris de
akte (deels) heeft voorgelezen, de ondertekening. Het gaat van een
leien
dakje…. Ja, zo gaat dat wanneer je als partners niet voor het eerst elkaar bij
zo’n gelegenheid
ontmoet. Kees Steketee zingt even later:
“Hervormde kerk, je dagen zijn voorbij ….
Na zoveel jaar valt het niet te ontkennen:
Samen op weg, PKN, zij aan zij,
We zullen er toch ooit wel eens aan wennen”.
Wij krijgen de indruk, dat dit in Zuidbroek al hoog en breed het geval is.
Want – opnieuw Kees Steketee
– “wij gaan samen verder en steeds verder, nu
zelfs gefuseerd; ’t is voorbij voor goed gereformeerd”..
Luid en van harte zingen de aanwezigen
– versterkt door het koor – dat zij instemmen met de zaken die
vanavond hun
beslag krijgen: “Kome nu de tijd dat U één huis wordt toegewijd van alle
mensen wijd en
zijd”, klinkt het. En we mogen serieus nemen wat daaraan vooraf
gaat: “vergeef, o Heer, dat
duizendvoud ons stem en steen gescheiden houdt,
dat elk zijn eigen godshuis bouwt”.
En het koor – onder de energieke leiding van Henk de Vries – verwoordt aller
gevoel met: “De vreugde
voert ons naar dit huis”, en: ”Waar vriendschap is en
liefde, daar is God”. Prachtig is dat, zingen in zo’n
kerk en met zoveel
blijde gelovigen, ter gelegenheid van zo een blijde gebeurtenis!
Tijdens het spelen van de koraalbewerking van “O God die droeg ons
voorgeslacht” (Gez. 397) door
Henk de Vries voelt het alsof in dit eeuwenoude
godshuis de gemeenteleden vanavond – zonder
woorden – die instemming met deze
stap ook willen ervaren van ‘de heiligen die ons zijn voorgegaan’.
Veertig
aanwezigen komen vervolgens in de benen; ieder van hen heeft een deel van het
logo van de
PKN en mag dat leggen op de daarvoor bestemde plek: het logo
blijkt compleet te zijn! Een applaus
klinkt op!
Een andere, luchtige kijk ..
In Zuidbroek had men – en de redactie
van de Protestantse Kerkbode bemiddelde! – onze columnist
(tevens musicus en
theoloog) gevraagd om met grappen en grollen, met woord en muziek deze
bijeenkomst te voorzien van commentaar en ook een beetje in breder perspectief
te
plaatsen.
Steketee ‘speelde’ met woorden,
met pianotoetsen, met het (nog
ontbrekende)
Schnittger/Freitagorgel in de Petruskerk, met
dominees en
generaals en notabelen, met
Maarten ’t Hart en Jan Wolkers, met kleine
luyden
en grote denkers, met predikanten en
organisten, met classes en synodes, met
orthodoxen en vrijzinnigen. Gaf het programma
aan dat hij een en ander bracht
als
buitenstaander, wij constateerden dat de
goede man over erg veel inside
information
beschikt en wel op allerlei terrein. Zoals viel te
verwachten,
de ondertoon was en bleef serieus,
de relativering die ‘de columnist’ toepaste
was
verkwikkend en het optreden werd met een flink
applaus beloond.
Daarna was de overgang van het
officiële programma naar de receptie en de informele ontmoeting heel
vloeiend.
Velen bleven in het koor van de kerk nog een glaasje wijn of sap drinken,
kortom: het bekende
‘hapje en drankje’ nuttigen. Maar het meest – zo is onze
indruk – om over het feest van deze dag: de
Vereniging van de Gereformeerde
kerk en de Hervormde gemeente in Zuidbroek na te praten.
En dat napraten zullen ze in Zuidbroek nog lang doen, denken we.
Protestantse gemeente van Zuidbroek, onze oprechte gelukwensen!
Reinder Tuitman
> STARTPAGINA
> IN DE PERS