artikelen
> STARTPAGINA
> ARTIKELEN
Kunstmatig
(31 januari 2009)
Heel
Nederland staat deze dagen (we schrijven 10
januari 2009) op het ijs. En de Elfstedenkoorts
bloeit weer op. Tegen de tijd dat u dit leest, dan
zal het
eind januari zijn, is het waarschijnlijk
allemaal al weer voorbij. Er is vast
geen natuurijs
meer, en de kans is groot dat er ook geen
Elfstedentocht is
geweest.
Schaatsen kan natuurlijk nog wel. En volop. Op
een van de vele kunstijsbanen
die Nederland rijk
is. Er ligt er zelfs één van een kilometer of vier,
ergens
in Flevoland…
Ikzelf kan niet echt schaatsen. En zeker niet
op kunstijsbanen, want dan moet je ook nog pootje
over in de bochten.
Wat me bezighoudt, en wat ook de aanleiding is tot dit verhaal, is dat woord
‘kunstijs’. Eigenlijk is
dat een heel raar woord. Want het ís helemaal geen
kunstijs! Het is gewoon ijs, zoals dat hoort te
zijn: bevroren water. Alleen
is dat bevriezen op kunstmatige wijze tot stand gebracht.
En al doordenkend kwam ik er achter dat er in ons leven zo ontzettend veel
kunstmatigs aan de
hand is…
Namaak
In de kerstvakantie heb ik het erg druk gehad met het leggen van laminaat op
de bovenverdieping
van ons huis. Als je je realiseert wat je aan het doen bent
is dat heel bijzonder: je legt geen echte
planken neer, maar kunstmatige
planken (houtsnippers die gestampt zijn en geperst tot stroken)
waarop in een
fabriek foto’s van houten planken worden geplakt…Als we naar muziek luisteren
via
CD of radio gebeurt het heel vaak dat de piano die je hoort geen echte
piano is, maar een
gesampeld exemplaar. Iemand speelt op een keyboard dat een
pianogeluid maakt… Nou zou je
een keyboard en een piano nog broertje en zusje
kunnen noemen, maar net zo makkelijk speel je
dwarsfluit of gitaar op zo’n
ding.
Sowieso is de muziekwereld een zaak van veel namaak. Ooit werd het
Hammondorgel
uitgevonden om het pijporgel te imiteren. Men kan concluderen dat
dat niet helemaal gelukt is!
Maar vervolgens zit op elk keyboard wel een
geluidje dat een Hammondorgel imiteert! En
hetzelfde geldt voor een
elektrische piano: hij leek niet op een echte piano, maar wordt vervolgens
wel
zelf nagemaakt op dat keyboard. En tegenwoordig worden pijporgels pijp voor
pijp digitaal
nagebootst door namaakpijporgelbouwers.
En er zijn nog veel meer mogelijkheden. We zitten op een kunstleren bank, de
tafel is van
spaanplaat met houtfineer er op, op de vloer ligt misschien geen
laminaat maar wel zeil dat de
indruk moet wekken dat we op plavuizen lopen, of
zelfs op laminaat, zoals gezegd,
namaakplanken….
En in de hoek van de kamer stond een kunstkerstboom, ook al nep…
Over nep gesproken: Bij een kerstviering in een verzorgingstehuis zong een
koor wat kerstliedjes.
Jingle Bells, Let it snow, O Dennenboom, en nog wat van
die deuntjes.
De organisatie bedankte het koor hartelijk: “Mooi, de vorige keer waren het
allemaal van die
christelijke liedjes…”
Maar waarom vier je dan Kerst?
Al deze voorbeelden zijn zaken waarbij de
namaak er voor moet zorgen dat het er makkelijker op
wordt. Echt hout zet uit
en krimpt, en laminaat doet dat veel minder, een keyboard is makkelijker
te
vervoeren dan een vleugel, dus live is het wat handiger als je niet toevallig
geld als water hebt.
En kunstijs is vooral praktisch als het niet vriest, maar
je kan je ook afvragen waarom je in
augustus al zou moeten kunnen schaatsen.
En bij een kunstkerstboom krijg je geen naalden op
de grond…
Gedrag
Er was een cursus, een workshop kan je ook zeggen, die er op gericht was de
deelnemers te
motiveren bij hun werk. Het kwam er op neer dat je zelf degene
bent die het werk leuk moet
maken. Als je met een zuur gezicht achter je
bureau zit wordt het niks. En als je met klanten te
maken hebt en
onvriendelijk achter je balie staat is dat geen reclame voor het bedrijf.
Eén van de medewerkers kreeg een compliment omdat hij de klanten altijd zo
vriendelijk te woord
stond. Hij reageerde wat verbaasd. Natuurlijk behandelde
hij de klanten vriendelijk. Hij had geen
enkele reden om sacherijnig tegen ze
te doen. Hij was gewoon een vriendelijke man. Voor
hetzelfde geld kun je
iemand complimenteren met zijn schoenmaat…
De conclusie van de workshop was dat iedereen eigenlijk zo vriendelijk zou
moeten opereren als
die ene medewerker. Maar volgens mij ging het daar mis.
Die ene man is een aardige man, en hij doet dus aardig tegen de klanten. Als
iemand die dat niet
is wel aardig dóet, komt dat heel gekunsteld over. Dat
lijkt dan een onechte aardige man.
Net als de directeur die vraagt hoe het met de kinderen gaat, omdat op de
cursus geleerd wordt
dat het voor een goede verhouding met de werknemer
verstandig is om ook eens naar privé
zaken te vragen. Maar als die directeur
veertien dagen later niet meer weet dat het dochtertje van
zijn telefoniste
een auto-ongeluk heeft gehad, had hij er net zo goed niet naar kunnen vragen.
Geïnteresseerd zijn is iets anders dan geïnteresseerd spelen.
Waar wil ik heen?
Naar de conclusie dat heel het leven, ons laminaat, onze muziek, ons ijs (en
onze alternatieve
Elfstedentocht in Oostenrijk!), maar óók onze contacten, zo
vaak zo nep zijn.
Gespeelde vriendelijkheid is geen vriendelijkheid. Integendeel zou ik haast
zeggen. Als je in de
gaten hebt dat je gespeeld vriendelijk wordt tegemoet
getreden voel je je alleen maar ontzettend
voor de gek gehouden. “En nog een
prettige dag verder...”
Volgens mij moet een mens niet aardig en vriendelijk dóen.
Hij moet aardig en vriendelijk zíjn…
Kees Steketee